COLECTIVO DE CREACIÓN
sábado, 24 de maio de 2014
Cambio de Quenda (2014)
CAMBIO DE QUENDA
(Pequeno
drama carcerario)
Un espazo en penumbra. Nas paredes debúxanse luces e
sombras, enreixados, pechaduras. Hai de fondo un son incómodo e intermitente,
coma un zunido. De cando en vez, escóitase tusir a alguén, sempre o mesmo
tusido, enfermo. Pode escoitarse tamén alguén que canta entre dentes, ou uns
pasos que se achegan, ou marchan, ou desaparecen; ata que, de súpeto, sen
previo aviso, se instala o silencio.
Un silencio que pesa enriba das
costas, que infunde respecto. Unha
gaiola pendura do teito. Dentro da gaiola hai unha persoa. A gaiola está aberta
por abaixo, de tal xeito que á persoa prisioneira se lle vén as pernas e os
pés, espidos. Esa persoa canta, coma unha ladaíña que non lle deixa escoitar o
silencio do arredor. Abaixo hai dous gardas, iguais no xeito de vestir, en
complexión. Poderían ser o mesmo en apariencia, aínda que hai algo que os
distingue: teñen voces distintas, velocidades diferentes.
GARDA 1.- Sae.
PRISION..- Non!
GARDA 2.- Tes
que saír.
PRISION. .- Non!
GARDA 1.- Es
libre.
PRISION..- Non!
GARDA 2.- Si.
PRISION..- Quero
quedar aquí.
GARDA 1.- Es
libre.
PRISION..- Se
fose libre podería quedar.
GARDA 2.- É xusto o contrario.
GARDA 1.- Non
podes quedar aquí se es libre.
PRISION..- Que liberdade é esta?
Seguides dándome ordes.
GARDA 2.- Porque non fas o que tes
que facer.
PRISION..- Esa é a vosa opinión.
GARDA 1.- Marcha dunha vez.
PRISION..- Por que?
GARDA 2.- Precisamos o teu sitio
para outra persoa.
PRISION..- Que
máis ten!
GARDA 1.- O
espazo é un problema.
GARDA 2.- Non
hai moito espazo.
PRISION..- Eu
non ocupo moito espazo.
GARDA 1.- Ti
ocupas un espazo que xa non mereces.
GARDA 2.- Fóra!
PRISION..- Nin
sabedes como me chamo.
GARDA 1.- Sabemos
como te chamas.
PRISION..- Esquecedes
rápido.
GARDA 2.- Non
temos todo o día.
PRISION..- Eu
si que teño todo o día.
GARDA 1.- Problema teu.
PRISION..- Ninguén vai vir
buscarme.
GARDA 2.- Colle o bus.
PRISION..- Non vos parece
triste?
GARDA 1.- Desesperante.
PRISION..- Seguro que vós
tedes quen vos veña buscar ao acabar a xornada.
GARDA 2.- Nós imos no bus.
PRISION..- Seguro que tedes
familia.
GARDA 1.- Temos présa.
GARDA 2.- Marcha!.
PRISION..- Só sabedes dar ordes.
GARDA 1.- Ti só sabes desobedecer.
PRISION..- Por iso. Este é o meu
sitio. Non quero saír daquí. Para que?
GARDA 2.- Busca
un traballo.
PRISION..- Onde?
GARDA 1.- Busca
alguén que te manteña.
PRISION..- A
xente tenme medo.
GARDA 2.- Non
me estraña.
PRISION..- Por
que?
GARDA 1.- Dás
moitos problemas.
PRISION..- É
un delito dar problemas?
GARDA 2.- Depende
dos problemas.
PRISION..- Non
lembro por que estou aquí.
GARDA 1.- Nós si.
GARDA 2.- Mataches a alguén.
PRISION..- Ah, si!. Dábame moito
que pensar.
GARDA 1.- Non é excusa.
PRISION..- Gústame estar aquí, sen
pensar. Gústame que me organicedes a vida... Agora espertas, agora vas
almorzar, agora lle dás unha volta ao patio, agora fas exercicio... para que?,
para o corpo... agora vas xantar, agora vas para a túa cela descansar...
descansar de que?, de todo... agora vas aprender fontanería, ou carpintería, ou
electrónica, así podes volverte autosuficiente... para que?, para non
molestar... agora vas ler o capítulo dun libro, que é moi bo para o cerebro...
para que?, para o cerebro, para pensar, pero se non quero
pensar... agora horario
de visitas... para que?, para o cariño, pero se non vén ninguén. Pórtate ben...
para que?
GARDA 2.- Para saír de aquí.
PRISION..- Non quero. Non se pode
ser boa persoa.
GARDA 1.- Ti non es unha boa
persoa.
GARDA 2.- Mataches a alguén.
O ou a PRISION. cala. Silencio.
GARDA 1.- Calaches...
GARDA 2.- Por
fin...
GARDA 1.- Agora só tes que
marchar...
GARDA 2.- Xa dixeches o que tiñas
que dicir ...
GARDA 1.- Unha perda de tempo...
GARDA 2.- Por iso aprendimos a non
escoitar...
GARDA 1.- Despois de ti virá outra
persoa...
GARDA 2.- E tamén quererá falar...
GARDA 1.- Seguro...
GARDA 2.- Quererá chamar a
atención...
GARDA 1.- Seguro...
GARDA 2.- Que lle fagamos caso...
GARDA 1.- Diso se trata...
GARDA 2.- De non facervos caso...
GARDA 1.- Quen pensades que sodes?
GARDA 2.- Ninguén...
GARDA 1.- Sodes ninguén...
GARDA 2.- Sodes ninguén para
nós...
GARDA 1.- Sodes ninguén para o
resto...
GARDA 2.- Unha perda de tempo...
GARDA 1.- Iso é o que fas aquí...
GARDA 2.- Non te equivoques...
GARDA 1.- Estás aquí para perder o
tempo...
GARDA 2.- Para gastar minutos...
GARDA 1.- ...horas...
GARDA 2.- ...días...
GARDA 1.- ...anos...
GARDA 2.- Estás aquí para gastar o
tempo que che queda...
GARDA 1.- ...en
falar..
GARDA 2.- ...en
estar aquí...
GARDA 1.- Onde ninguén te
escoita...
GARDA 2.- Diso se trata...
GARDA 1.- De que aprendas a
calar...
GARDA 2.- Para que non se lembren
de ti...
GARDA 1.- Daquela poderás saír...
GARDA 2.- Cando soes coma os
demais...
GARDA 1.- Cando a túa voz sexa
coma as outras voces...
GARDA 2.- Ata que fagas algo que
chame a atención...
GARDA 1.- Porque te creas
diferente...
GARDA 2.- Daquela volverás...
GARDA 1.- Porque pensas que a túa
voz é importante...
GARDA 2.- E teremos que aturarte
outra vez...
GARDA 1.- Facer o noso traballo...
GARDA 2.- Finxir que escoitamos...
GARDA 1.- Finxir que estamos
xordos...
GARDA 2.- Ata que cales...
GARDA 1.- Por fin...
GARDA 2.- Pero xa está...
GARDA 1.- Acabouse...
GARDA 2.- Cambio de quenda...
GARDA 1.- Marchamos..
GARDA 2.- Aí quedas...
GARDA 1.- Chamando a atención...
GARDA 2.- Para que alguén che diga
algo...
GARDA 1.- O que tes que facer...
GARDA 2.- Unha orde...
GARDA 1.- Covarde...
GARDA 2.- Aquí obedeces...
GARDA 1.- Fóra non...
GARDA 2.- Fóra é todo máis
difícil...
GARDA 1.- Cambio de quenda...
GARDA 2.- Volverás...
GARDA 1.- Non aprendes...
GARDA 2.- Cambio de quenda...
PRISION..- É unha orde?
Silencio.
GARDA 1.- Sae.
PRISION..- Non!
GARDA 2.- Tes
que saír.
PRISION. .- Non!
GARDA 1.- Es
libre.
PRISION..- Non!
GARDA 2.- Si.
PRISION..- Quero
quedar aquí.
GARDA 1.- Es
libre.
PRISION..- Se
fose libre podería quedar.
GARDA 2.- É xusto o contrario.
GARDA 1.- Non
podes quedar aquí se es libre.
luns, 12 de maio de 2014
domingo, 11 de maio de 2014
A Fronteira (2013)
A FRONTEIRA
O
espazo escénico simula un deserto. Zoa o vento. Aparece, á esquerda do escenario,
baixo un foco, un home cun sombreiro de ala ancha, cun poncho e cunha guitarra.
Polo seu aspecto dá a impresión de que
fixo unha longa viaxe. Comeza a tocar, con slide, un blues. O home fala: Esta é a historia dunha
viaxe. A viaxe real... ou non... dun home atrapado no deserto, baixo a calor
delirante do deserto. Dun home que decidiu abandona-lo país no que vivía… para
poder seguir vivindo. Dun home na procura do seu destino.
Esta é a historia do que sucedeu ó longo daquela
accidentada viaxe. A historia dun pesadelo. Dun soño? Só o home que a sufriu
ten a resposta. Eu son ese home, e esta é a miña historia.
O home canta.
El só contaba neste mundo co seu coche e a moza.
Cando ela lle falou do embarazo, el case chora.
Nena, nós non temos nada,
Díxolle, non temos nada.
Colleu as últimas moedas e encheu o depósito.
Quedar tirado no deserto é moi perigoso.
Nena,
teño que marchar,
Díxolle,
teño que cruzar…
A fronteira.
A guitarra soa agora distorsionada e o blues deriva
nun rock&roll. A luz do deserto amortece: vaise facendo de noite.
Prendeu o motor e abalouse a virxe colgada do
espello.
Conduciría all
night long pola estrada do deserto.
Virgencita que non me falte,
Virgencita que non me falte...
A gasolina.
Á dereita do escenario, e por detrás do home, aparece, baixo un foco, unha
moza. Iluminada de cintura para arriba,
leva un vestido de campesiña.
Amarrado ao volante lembrou as bágoas da súa nena.
Tes que ser valente, díxolle co peito cheo de pena.
Virxe
María que non me falte,
Virxe
María que non me falte…
A gasolina.
A escuridade aumenta. Ela canta dirixíndose ó home,
e el escóitaa mentres a mira.
MOZA
Cando
crúce-la fronteira
Non deixes
de pensar en min
Buscarémo-la
maneira
De que
vaia xunta ti.
A moza únese á canción, despois de cantar, tocando
un bombo e unha caixa. Tamén fai coros.
Cando chegue alén, pensou, vou traballar coma un
animaliño,
Para leva-la miña moza e que alí naza o noso
filliño.
Virgencita dame forzas,
Virxe María dame forzas
Para traballar...
E gasolina.
Agora
aparece á esquerda da moza un home, tamén baixo un foco, con aspecto de
narcotraficante.
Saiu do seu soño cando viu un home no medio da
estrada,
Que lle pediu que o levase, please, que o seu coche non arrancaba.
Virxe
María que non me falte,
Virxe
María que non me falte.
Xenerosidade…
E
gasolina.
Subiu
ao auto aquel home que ía tan ben vestido.
A
súa casa estaba alén, díxolle ao noso amigo.
Virgencita que non nos falte,
Virxe
María que non nos falte
Gasolina…
Gasolina.
Aínda
máis escuro. O autostopista canta.
AUTOSTOPISTA
Cando crúce-la fronteira
Poderás ser tan rico coma min
Alí terás canto queiras
Se escolles ben como vivir
O
home con aspecto de narco comeza a toca-lo o baixo. Súmase aos coros.
Durante millas aquel home falou da súa boa
posición.
Ata que viron ao lonxe unhas luces azuis, e pensaron
no peor.
Virgencita que non me paren,
Virxe
María que non nos paren.
E
levantaron a man,
E
mandaron parar.
Acéndese
un foco sobre un policía con casco de motorista e lentes de sol.
Achegouse un policía e apoiouse na xanela.
Mirou moi fusco ao noso amigo coa man na
cartucheira.
Pedíulle os papeis
Do coche e o seu carné,
Moi iracundo.
O pasaxeiro ben vestido, durante o boureo,
Tirou ao asento de atrás a súa bolsa, con moito
medo.
Virxe
María que non a atope.
E o garda dixo: baixen do coche,
Moi despaciño,
Con
sentidiño.
Case no luscofusco. O policía canta dirixíndose ao
home da guitarra; este, escoita amedrentado.
POLICÍA
Se
queredes cruza-la fronteira
Tedes que acata-
la lei
Non hai
outra maneira
De pasar e
chegar alén.
O policía toca unha media lúa.
O noso amigo pregou: eu só quero traballar.
E
o pasaxeiro dixo: eu son coma ti, tamén son un cidadán.
My
friend, non me compares,
Eu son honesto, ti ben o sabes.
Son do outro lado,
Son do outro lado.
.
Coas mans enriba do capó cacheou o rapaz
Mentres o viaxeiro falaba co garda de forma locuaz.
Despois mandoulle abri-las portas,
E o patrulleiro atopou a bolsa
Chea de drogha,
De cocaína.
Desenfundou e apuntou ao mozo, aquel axente.
E o tipo ben vestido dicía: iso non é meu, eu son
boa xente.
Virgencita axúdame,
Virxe María axúdame.
E saltou ás présas,
Saltou ás présas.
O policía desenfunda unha pistola e apunta o home -
que o mira arrepiado- mentres canta. Noite
pecha.
POLICÍA
Non vas
cruza-la fronteira
Se non
paras voute derribar
Acabáronse
as boas maneiras
Se non
volves vou disparar.
Soan tres disparos atronadores cortando a música. O
catro focos apáganse; só resta a escuridade da noite no deserto. Zoa o vento, e a el súmase o blues con slide do
inicio. O home canta.
Non se lle ve.
Morreu
no chan con tres buracos, un na caluga.
E a Virxe non lle deu ningunha axuda.
Coma un ente celestial baixa do ceo a Virxe María, radiante
e divina. Queda flotando. Cando comeza a cantar volve aparece-lo home baixo o
seu foco, pero esta vez sen sombreiro e co rostro” iluminado”. Mira para a
Virxe case en éxtase mentres ela canta.
VIRXE
MARÍA
Xa
cruzáche-la fronteira
Xa podes
vir xunta min
Non tiñas
outra maneira
E xa está
ben de pedir
Soan outra vez o bombo e a caixa, o baixo e a media
lúa. Aparecen baixo os seus focos, a moza, o autostopista e o policía facendo
coros.
Deixaches
atrás a fronteira
Aquí podes
ser rico e feliz
Esta é a
única maneira
De deixar
de ser un infeliz
De deixar
de ser un infeliz
De deixar
de ser un infeliz
De deixar
de ser un infeliz
De deixar
de ser un infeliz
De deixar
de ser un infeliz
Tocan todos. Mentres, a Virxe sobe ao ceo e amence.
FIN
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)